Co to jest adres sieciowy gdzie go używamy co zapewnia.
IPv4 (Internet Protocol version 4) jest czwartą wersją protokołu internetowego wykorzystywanego do przesyłania danych w sieciach komputerowych. Jest on najbardziej rozpowszechnionym protokołem używanym w obecnych czasach.
Adresacja IPv4 odnosi się do sposobu przypisywania adresów IP (Internet Protocol) do urządzeń w sieciach komputerowych. Adres IP jest unikatowym identyfikatorem przypisanym do każdego urządzenia podłączonego do sieci, takiego jak komputer, router czy drukarka. Dzięki adresacji IPv4 urządzenia mogą komunikować się ze sobą w sieci, przesyłając dane w postaci pakietów.
Adres IP w systemie IPv4 składa się z czterech oktetów (liczb całkowitych od 0 do 255) rozdzielonych kropkami, na przykład 192.168.0.1. Każdy z tych oktetów reprezentuje liczbę w systemie dziesiętnym i ma wartość od 0 do 255. Łącznie istnieje około 4,3 miliarda różnych adresów IP w całym systemie IPv4.
Adresacja IPv4 umożliwia przesyłanie danych w sposób hierarchiczny. Dane są wysyłane do najbliższego routera, który przekazuje je do adresu docelowego w ramach danej sieci. Jeśli adres docelowy znajduje się w innej sieci, router przekazuje dane do routera kolejnej sieci, aż do osiągnięcia celu.
Jednak ze względu na ograniczoną liczbę dostępnych adresów IPv4, które zostały wyczerpane, powoli przechodzimy na nowszą wersję protokołu IPv6, która zapewnia znacznie większą liczbę unikalnych adresów IP.
Istnieją różne rodzaje adresów w protokole IPv4, a są to: adresy prywatne, adresy publiczne i adresy specjalne.
- Adresy prywatne: Przeznaczone są do użytku w prywatnych sieciach lokalnych (LAN). Dostępne są cztery zakresy adresów prywatnych: 10.0.0.0 do 10.255.255.255, 172.16.0.0 do 172.31.255.255, 192.168.0.0 do 192.168.255.255 i 169.254.0.0 do 169.254.255.255.
- Adresy publiczne: Są to adresy, które mogą być używane do identyfikacji urządzeń w sieciach publicznych (Internet). Są przypisywane przez dostawców usług internetowych i muszą być unikalne globalnie. Adresy publiczne nie są ograniczone do konkretnych zakresów.
- Adresy specjalne: Są to adresy używane w celach specjalnych i nie są przypisywane do konkretnych urządzeń ani sieci. Niektóre przykłady to adresy broadcast (np. 255.255.255.255), adresy loopback (np. 127.0.0.1) i adres testowy (np. 192.0.2.0).
Standard adresacji IPv4 dzieli adresy IP na dwie części: część sieciową i część hosta. Część sieciowa identyfikuje konkretną sieć, do której jest przypisane urządzenie, podczas gdy część hosta identyfikuje to konkretne urządzenie w ramach danej sieci. Maska sieci to liczba, która określa, które bity w adresie IP są używane do identyfikacji sieci, a które do identyfikacji hosta. Maska składa się z 32 bitów, z których pierwsze “n” bitów jest ustawionych na 1, a pozostałe “32 – n” bitów na 0.
Przykładowo, jeśli adres IP to 192.168.1.10, a maska sieci to 255.255.255.0, oznacza to, że pierwsze 24 bity są częścią sieciową, a ostatnie 8 bitów są częścią hosta. W tym przypadku sieć to 192.168.1.0, a host to 0.0.0.10.
Brama sieciowa (routery) jest urządzeniem, które umożliwia połączenie pomiędzy różnymi sieciami. Gdy próbujemy uzyskać dostęp do adresów spoza naszej sieci lokalnej, dane są wysyłane przez bramę sieciową, która przekazuje je do odpowiedniego miejsca w innej sieci. Gwiazdką w sieciach komputerowych napotkaną wadą jest to, że dostęp do kolejnych sieci możliwy jest tylko w przypadku, gdy dozwolony jest ruch z jednej sieci przez drugą.
